„A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca” (Dz 1, 4a).
Umiłowani Diecezjanie, tymi słowami Chrystus zwraca się do nas przez usta św. Łukasza, który relacjonuje w Dziejach Apostolskich wydarzenia bezpośrednio poprzedzające Wniebowstąpienie Pana Jezusa. Wspólny posiłek, agapa, Eucharystia są miejscem, które Pan wybrał jako przestrzeń oczekiwania chrześcijan na spełnienie obietnicy Ojca. Młoda wspólnota uczniów Jezusa po Jego odejściu miała trwać w oczekiwaniu Parakleta.
To wspólne trwanie na łamaniu chleba, na Eucharystii pozostaje nieustannie miejscem nadziei. Kościół, oczekujący na chwalebny powrót Syna Bożego, ciągle odradza się w Eucharystii, z Niej czerpie inspirację dla swej misji i w niej znajduje pokarm duchowy dla zachowania nadziei.
Nasza wspólnota diecezjalna w tym roku szczególnie doświadcza mocy płynącej z Eucharystii. Trwamy w radości spotkania z Chrystusem, kontemplując tajemnicę Jego obecności i adorując Go podczas przeżywanego Kongresu Eucharystycznego.
Uczestnictwo w Kongresie pozwala nam bliżej i jeszcze mocniej doświadczać jak dobry jest Pan, jak słodka jest Jego przyjaźń, jak pocieszająca Jego solidarność z nami w każdej sytuacji naszej egzystencji. Bóg pozwala nam doświadczać pokrzepiającej i umacniającej naszą wiarę i nadzieję bliskości i wspólnoty nieustannie żywiącej się Eucharystycznym Chlebem. W tej wspólnocie czujemy niezwykle aktualne i przynaglające słowa św. Augustyna: «Bądźcie tym, co przyjmujecie, i przyjmujcie to, czym jesteście» (Mowa 272, 1: na Zesłanie Ducha Świętego). Tu bowiem chrześcijanin, który karmi się Ciałem Chrystusa złożonym w ofierze i Jego przelaną Krwią, czerpie z nich moc, by samemu z kolei przemieniać się w dar. To doświadczenie każe nam myśleć z wdzięcznością i miłością o otrzymanym darze kapłaństwa ustanowionego. Chrystus zapragnął, aby to człowiek całkowicie oddany na Jego służbę, ustanowiony kapłanem, in persona Christi sprawował te święte misteria. Mamy równocześnie świadomość, że głos Pana, który nieustannie rozlega się w sprawowanych misteriach: „Pójdź za Mną!”, próbują zagłuszyć głosy fałszywych proroków.
Sam Kongres, przynosząc owoce duchowe – zarówno na płaszczyźnie osobistej, jak i na płaszczyźnie wspólnotowej – jest dla nas źródłem nadziei. Mocno doświadczamy, jak prawdziwe są słowa Jezusa, które stały się mottem naszych rozważań kongresowych: „Ja jestem z wami!”. Pewność bliskości Pana pozwala nam zaznawać pociechy w chwilach trudnych, stanowi natchnienie do dobra, zachęca, aby patrzeć na siebie wzajemnie z sympatią i życzliwością, przynagla do jeszcze większego otwarcia misyjnego naszego kościoła lokalnego.
Odpowiadając na zaproszenie Chrystusa, pragniemy trwać wokół stołu ołtarza Pańskiego, pewni, że Bóg obdarowuje nas hojnie, wypełniając swą obietnicę. On obiecał pozostać z nami na zawsze. Głęboko ufamy, że ta zapowiedź zawiera w sobie także zapewnienie, iż nigdy nie zabraknie tych, którzy in persona Christi, sprawując Przenajświętszą Ofiarę, staną się narzędziem spełnienia obietnicy Boga.
Już w najbliższym tygodniu, w wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego, w sobotę 18 maja o godz. 10, w naszej katedrze gliwickiej zostanie wyświęcony na prezbitera syn naszego Kościoła lokalnego, diakon Patryk Adler, pochodzący z parafii św. Jacka w Gliwicach-Sośnicy. Jako kapłan zostanie posłany przez Boga do Kościoła, aby głosić słowo nadziei i sprawować sakramenty, zwłaszcza Eucharystię, dla budowania wspólnoty wiary, nadziei i miłości.
Wraz z biskupem Andrzejem i całym Prezbiterium naszej Diecezji pragniemy zaprosić wszystkich Wiernych do włączenia się duchowo i osobiście w przeżywanie radości tego wydarzenia.
Niechaj święcenia prezbiteriatu Patryka staną się okazją, aby Bogu dziękować za każdego kapłana. Niechaj równocześnie zachęcą nas, aby jeszcze bardziej zintensyfikować nasze błagania o to, aby młodzi ludzie, których Bóg powołuje do swej służby, nie zamykali swych serc na Jego zaproszenie i z odwagą poszli za głosem powołania. Jestem głęboko przekonany, że Bóg nie pozostawi bez odpowiedzi żarliwej modlitwy swego Kościoła, ludu kochającego Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie i spragnionego Jego obecności. Bóg niechybnie odpowie na pełne wiary wołanie i wysłucha naszej modlitwy rodzącej się z pragnienia życia łaską sakramentów dla osiągnięcia świętości.
W swoim orędziu na XXXVII Światowy Dzień Modlitw o Powołania w roku 2000, św. Jan Paweł II napisał, że w „spotkaniu z Chrystusem w Eucharystii niektórzy odkrywają, że są powołani, by stać się sługami ołtarza, inni by kontemplować piękno i głębię tej tajemnicy, inni by przelewać płynącą z niej energię miłości na ubogich i słabych, inni wreszcie by przyjmować jej przemieniającą moc w realiach i czynnościach codziennego życia. Każdy wierzący znajduje w Eucharystii nie tylko klucz do zrozumienia swojej egzystencji, ale odwagę, aby ją realizować, a przez to budować w historii jedno Ciało Chrystusa z wielorakich charyzmatów i powołań” (n. 2). Jesteśmy wdzięczni Dobremu Bogu za dar powołania ks. Patryka i za każdego młodego człowieka, który wielkodusznie odpowiada na głos powołania. Dziękujemy za dar Eucharystii, w którym Jezus sam daje się nam nieustannie i zapewnia o ciągłej obecności pośród nas: „Ja jestem z wami!”. Dziękujemy za świadków mocy płynącej z Eucharystii, prowadzącej człowieka drogą świętości.
Odkrywanie tych prawd uświadamia nam coraz mocniej potrzebę intensywnej i wytrwałej modlitwy o nowe powołania do życia kapłańskiego. Troska o rodzące się powołania jest i pozostanie jednym z najbardziej podstawowych zadań Kościoła, ale tym, który powołuje, jest sam Bóg. W tych dniach wielu młodych ludzi przystępuje do egzaminów maturalnych, po których staną wobec konieczności dokonania wyboru dalszej drogi życia. Aby uwierzyć, że wybór kapłaństwa lub życia zakonnego stanowi całkiem realną alternatywę wobec wszelkich innych możliwości, potrzeba dzisiaj wielkiej wiary i odwagi. Dlatego każde wsparcie okazywane na tym etapie młodym jest czymś bardzo istotnym. Sakramenty Eucharystii i kapłaństwa, ustanowione w Wieczerniku, wzajemnie się warunkują; kapłaństwo zostało ustanowione przede wszystkim do składania eucharystycznej ofiary, a Eucharystia bez sakramentalnego kapłaństwa nie istnieje.
To właśnie ta prawda jest głównym motywem, dla którego w naszym lokalnym kościele zostało powołane do istnienia Różańcowe Dzieło Wspierania Powołań Diecezji Gliwickiej. Doświadczenie życiowe uczy nas, jak bardzo potrzebne jest dzisiaj ciągłe towarzyszenie tym, których Pan Jezus powołuje do swojej służby. Najbardziej potrzebnym, a jednocześnie najprostszym sposobem towarzyszenia powołanym, i ich wspierania jest nasza modlitwa, do której zachęcam gorąco wszystkich diecezjan.
Pozwolę sobie raz jeszcze przywołać słowa św. Jana Pawła II z cytowanego już dokumentu: „trzeba zabiegać o to, aby […] wszyscy kapłani i osoby konsekrowane na nowo odkryli piękno swojego powołania i dawali o nim świadectwo innym. Niech każdy wierzący stanie się wychowawcą powołań, nie lękając się proponować radykalnych wyborów”. Niechaj temu służy radosne świadectwo życia pełnią powołania oraz tworzenie dobrego klimatu życzliwości wobec posługi kapłańskiej, zarówno ze strony wiernych wobec kapłanów, jak kapłanów wzajemnie wobec siebie i wobec wielkości otrzymanego daru. W takim klimacie życzliwości łatwiej będzie młodemu człowiekowi odpowiedzieć na inicjatywę Pana.
Tak jak w roku ubiegłym, w przeddzień święceń kapłańskich pragniemy zaprosić wszystkich, zwłaszcza młodych naszej diecezji do udziału w spotkaniu modlitewnym, które będzie miało miejsce w kościele św. Jacka w Sośnicy, w piątek 17 maja o godzinie 19:00. Będzie to okazja, aby wyrazić naszą bliskość wobec Patryka oraz prosić o nowe powołania kapłańskie i zakonne.
Drodzy Siostry i Bracia! Zapraszając Was do udziału w tych wydarzeniach – osobiście lub łącząc się modlitewnie we wspólnotach parafialnych, pragnę, aby zbliżające się święcenia do prezbiteratu naszego brata stały się okazją do wyrażenia naszej wdzięczności za powołanie każdego z nas do życia we wspólnocie Kościoła. Świadomi, że Eucharystia zajmuje centralne miejsce w jej życiu oraz że potrzebni są szafarze eucharystycznej Ofiary, coraz usilniej i żarliwiej módlmy się do Pana żniwa, aby posłał robotników na swoje żniwo. Powierzajmy tę modlitwę wstawiennictwu Tej, która jest Matką wiekuistego Kapłana.
Na ten czas wspólnoty, radości i nadziei z serca Wam wraz z Biskupem Andrzejem błogosławię!
Wasz biskup Sławomir